Je kent het vast wel, van de dagen dat alles echt behoorlijk tegen zit. Het wordt ook wel eens de wet van murphy genoemd. “Anything that can go wrong, will go wrong” (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan).
Zelf heb ik er behoorlijk wat gehad!
Denkende dat ik de wekker op snooze heb gedrukt (wat later niet zo lijkt te zijn). Hierdoor veel te laat wakker schiet. Gehaast mijn bed uit stap om vervolgens keihard mijn teen te stoten. Flink ademend de tranen wegdrukken. Nog even snel een groente smoothie maken, om toch goed bezig te zijn. Deze uit mijn handen op de grond laat vallen en mijn hele keuken groen kleurt. Vluchtig een handdoek pak om het op te ruimen. De auto in stap en een kwartier later met een klapband langs te weg te staan.
Op dit soort dagen kon ik vroeger denken:
Ik geef op!!!!
Laat maar!!!!
Ik kruip weer terug mijn bed in!!!!
Voor mij hoeft het niet meer!!!!
Heeft het opgeven op dit moment dan zin? Heeft het nut om weer in mijn bed te gaan liggen? Wat zal dat me brengen? Meestal alleen maar meer onrust. Doordat het probleem niet oplost. En negen van de tien keer voelde ik me schuldig, omdat ik had opgegeven.
Mijn weerbaarheid was extreem laag. Dit kwam doordat ik erg overprikkeld was. Ik kon niets meer hebben en dacht vaak dat de hele wereld tegen me was. Ik was uitgeput, waardoor ik mijn bed niet uit kon komen. (Dit was de rede dat ik maar bleef door snoozen. Niet 1 of 2 keer, maar gerust 1,5 uur lang.) Ik wilde alles tegelijkertijd doen en daardoor had ik mijn focus niet bij wat ik aan het doen was. Het zorgde ervoor dat ik kluns nummer 1 was. Ik liet vaak van alles uit mijn handen vallen.
Klinkt je dit bekend in de oren?! Zie je dit in jou eigen leven ook zo gaan? Of voelt het vaak dat je van het ene probleem in het andere valt? Alsof echt alles, maar dan ook echt alles je tegenzit?
Vroeger vond ik dit soort dagen verschrikkelijk! En ik had er nogal wat van! Nu kan ik me ook bijna niet voorstellen dat er iemand van dit soort dagen geniet. Hahaha. Hoewel…… ik moet zeggen dat ik nu een hele andere kijk heb op dit soort dagen.
Hoe heb ik dit nu kunnen omzetten?
Ik ben er anders naar gaan kijken. Ik heb er een andere betekenis aan gegeven. Waar ik in het verleden tegen mezelf zei: alles en iedereen is tegen mij. Denk ik nu: wat wil het mij vertellen?
Deze dagen zijn voor mij een waardevolle reminder geworden om even een stap terug te doen. Om alles even wat rustiger aan te pakken, meer focus te hebben. Ik zie het nu als een cadeautjes om meer tijd voor mezelf te krijgen. Want hoe je het went of keert, als je staat te wachten langs de weg op de ANWB, heb je een moment voor jezelf. Misschien niet helemaal het moment waar je naar verlangde en zeker niet op de tijd die je wilde, maar je hebt een moment voor jezelf.
Deze mindset zorgt ervoor dat ik om mezelf kan lachen wanneer ik weer zo’n dag heb. Ik geef me over aan de situatie wanneer ik er niets aan kan veranderen. Die dag of week plan ik weer wat meer rust in voor mezelf. Ga weer bewust ademen. En kom thuis bij mezelf.
Op deze manier laat ik de wet van Murphy me iets moois geven. Probeer ik de positieve boodschap eruit te halen. Maar wat nog veel belangrijk is, is dat mijn leven een stuk luchtiger is geworden. En hierdoor trekken dit soort dagen niet zo veel energie meer van mij.
Herken jij jezelf in dit verhaal? Merk je dat je kampt met een rusteloosheid, vermoeidheid, en/of geïrriteerdheid waar je graag vanaf wil? Dan is mijn gratis Webinar: Nooit meer depressief! Doorbreek je patroon. misschien iets voor jou. Klik hier en schrijf je in.
